Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Δέκα απλά βήματα προς τη σούπα του ονείρου

Διάθεση μέτρια, προς το ήπιο όμως. Μουσική απαλή και αδιάφορη, κατά προτίμηση ραδιοφώνου, αλλιώς καθόλου μουσική. Θα χρειαστεί επίσης μια κατσαρόλα μεσαίου μεγέθους, ένας κόφτης και μια ξύλινη κουτάλα, ένα μαχαίρι που να κόβει καλά και ένας τρίφτης. Κρέας, λαχανικά και ρύζι. Ας μου συγχωρεθούν οι λεπτομέρειες, είναι που ελπίζω να διαβάζουν και άντρες.
Το κρέας, μοσχάρι, γάλακτος ει δυνατόν, από το μέρος που λέγεται ελιά, για να έχει λίγο πάχος αλλά και λίγο κόκαλο, περίπου ένα κιλό. Το πλένεις και το κόβεις σε μεγάλα κομμάτια. Λαχανικά ως εξής: 2 μεγάλα καρότα, ένα μεγάλο μάτσο σέλινο (για να βεβαιωθείς, αν το μπερδεύεις με το μαϊντανό - λέμε τώρα- κόψε μια άκρη και μύρισε), μία μεγάλη κόκκινη πιπεριά, ένα μεγάλο κρεμμύδι, μία σκελίδα σκόρδο, μισό λεμόνι και δύο αποξηραμένα δαφνόφυλλα. Επίσης τα κόβεις σε μεγάλα κομμάτια. Το ρύζι, απλό, γλασέ, ένα φλιτζάνι του τσαγιού.Δεν το κόβεις. Αλλά:
1. γεμίζεις την κατσαρόλα με νερό ως τα 3/4, σκεπάζεις και περιμένεις να ζεσταθεί
2. όταν αρχίσει να βράζει, ρίχνεις το κρέας, χαμηλώνεις λίγο τη φωτιά και ξανασκεπάζεις
3. σε λίγα λεπτά, σηκώνεις το καπάκι, αφαιρείς το βρώμικο αφρό μ' ένα κουτάλι και τον πετάς και στη συνέχεια αλατίζεις και ρίχνεις τα δαφνόφυλλα. Αφήνεις να βράσει το κρέας χωρίς να το ενοχλείς όλη την ώρα. Μην κλείσεις τελείως την κατσαρόλα. Κάνε ένα τσιγάρο, μίλα λίγο στο τηλέφωνο, ξεφύλλισε κανένα βιβλίο, κάνε μια μάσκα προσώπου..
4.μετά από καμιά ώρα, ρίξε μια ματιά και μετά από κανένα τέταρτο, ρίξε τα καρότα που είναι τα πιο σκληρά και θέλουν τον περισσότερο χρόνο για να βράσουν και μισοκλείσε πάλι την κατσαρόλα
5. μετά από κανένα δεκάλεπτο ρίξε το σέλινο, αφού το ξαναμυρίσεις και βεβαιωθείς..πρόσθεσε λίγο μαύρο, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ξανακλείσε το καπάκι
6. σε δέκα λεπτά ξανάνοιξε την κατσαρόλα και πρόσθεσε το κρεμμύδι που ελπίζω να θυμήθηκα παραπάνω να σου πω ότι θα χρειαστείς, καθώς και το μισό λεμόνι (στιμμένο, ρωτάει κιόλας)
7. και πάλι μετά από δέκα λεπτά, άνοιξε την κατσαρόλα και βάλε την πιπεριά, προς το τέλος, γιατί βράζει σχετικά γρήγορα, πάρε την ξύλινη κουτάλα κι ανακάτεψε
Όλη αυτή την ώρα η ένταση της φωτιάς είναι περίπου στο 5/9 κι εσύ κατά διαστήματα ανακατεύεις γλυκά..
8. ήρθε η ώρα για το ρύζι, είπαμε, γλασσέ, ένα φλιτζάνι, τι με κοιτάς, απλά το ρίχνεις και ξανανακατεύεις
9. σε λίγα λεπτά, πρόσθεσε το σκόρδο που στο μεταξύ θα έχεις θρυμματίσει στον τρίφτη, προς το τέλος, για να μη χαθεί το άρωμά του με το πολύ βράσιμο
10. πρόσθεσε ελάχιστο πουμαρό και ανακάτεψε, πιο αργά, έτσι μπράβο
11. τέλος, 3 κουταλιές της σούπας λάδι ελιάς, λίγο πριν το σβήσιμο. Κλείσε τώρα την κατσαρόλα. Εντάξει, ωχουου, βγήκαν 11 τα βήματα, πώς κάνεις έτσι! εγώ φταίω, που είμαι καλή και ήθελα να σου τα μάθω όλα..
Σβήσε τη φωτιά ένα τέταρτο μετά το λάδι. Η εκτέλεση συνολικά διαρκεί περίπου 2 ώρες και ένα τέταρτο. Μην αρχίσεις να το κάνεις μια μέρα που θα πεινάς πολύ.
Σέρβιρε σε μπολ- προαιρετικά, με σως από φυτική κρέμα γάλακτος, γιαούρτι και ελάχιστη μαγιονέζα- σώπα και φάε.

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

Το όνειρο της Κασσάνδρας

Από τα δύο αδέλφια το ένα είναι που ασκεί μόνιμα επιρροή στο άλλο. Τόσο έντονη επίδραση, που μόνον όσο είναι μαζί, ο αδύναμος αδελφός, είναι καλά και πιστεύει στον εαυτό του. Με το που χωρίζουν στη γωνία, καταρρέει. Στη δύσκολη στιγμή, την τελευταία, ο αδύναμος αδελφός, ο ευάλωτος, εξ αιτίας της ανεξέλεγκτης σωματικής του δύναμης, συνθλίβει τον αδελφό- πρότυπο, τον δυνατό, τον σοφιστή, τον αδίστακτο. Χωρίς να το θέλει. Ο αδελφός που είχε τη δύναμη να πείθει, το ταλέντο να ηγείται, ο αδελφός με τα επιχειρήματα, σκοτώθηκε ακαριαία με δυο σπρωξίματα του αδύναμου αδελφού κι αφού έπεσε με το πίσω μέρος του κεφαλιού στην κουπαστή του ομώνυμου ιστιοπλοϊκού τους (Cassandra' s dream). Φυσικά ο αδύναμος αδελφός αυτοκτόνησε αμέσως μετά.

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

Περί Οικειότητος και άλλων Φοβιών- Aνάρτηση Νυχτερινού Ονείρου

Σίγουρα είμαι σε εξωτερικό χώρο, σε μια πόλη σαν την Αθήνα. Με κάποιο τρόπο γνωρίζω τυχαία κάποιον στο δρόμο. Είναι ωραίος και διάσημος. Αμέσως γινόμαστε φίλοι. Ξαφνικά πρέπει να φύγω. Βρίσκομαι καθισμένη στη μαρμάρινη σκάλα ενός σπιτιού. Γύρω μου μαζεύεται πάρα πολύς κόσμος. Είναι σα να είμαι στο θέατρο. Τα σκαλιά είναι πολύ στενά. Εγώ κάθομαι δίπλα στον άντρα που μόλις γνώρισα. Νιώθω πολύ άνετα μαζί του και μιλάμε. Είναι πολύ στενάχωρα εκεί. Το χέρι μου αναγκαστικά αγγίζει τον ώμο του. Σκέφτομαι μήπως το παρεξηγήσει. Επειδή όμως τον συμπαθώ αρχίζω ασυναίσθητα να τον χαϊδεύω, εκείνος όμως δυσανασχετεί. Ξαφνικά γυρίζει, με κοιτάει άγρια και αμυντικά και μου λέει: εννοείται ότι δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, γιατί εγώ να ξέρεις ΔΠ, ΔΠ!
Εγώ γελάω απο μέσα μου, γιατί ήξερα ότι αυτό, στην ονειρογλώσσα σήμαινε: Δεν Παντρεύομαι.